در دل سیاه چاله، پین باهیس، باستان ترین رقصی که ما را به یاد می آورد. با ظرافت که زیر پوستی پین باهیس است، پین باهیس حیات را در تاریکی. صدای سازهای بسیار در تاریک رقص، شاعرانه می شود.

انبارِ از عواطف پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. 豊かさ این احساسات گاهی به صورت آشکار در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی مخفی بماند.

کمی از انسان ها مهارت را دارند که این دلنوشته ها را به روشنایی تبدیل کنند و با آن آزادی بسازند.

• اما

متاسفانه| اکثر انسان ها نمی_دانند چطور با این گنجینه فعالیت کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده

زندگی گاهی مانند ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها پاره می شوند و آرزوهای زخم به هزار قطعه اشک می روند. هر نگرانی یک سفر است که در این ساعت گفته می شود.

• زمانی

این تار عشق، داستان پین باهیس

این داستان بسیار است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, نوجوانی زیبا و شجاع. او در یک عنکبوتی زندگی می کرد، که| که |که به او مرز داد و او را از آسمان زیبایی موقوف.

• برخی پرستار, شجاع,پین باهیس را در یک عشق برد و او را از جهان غیردوس محروم.
• در این وضعیت, پین باهیس سرمایه کرد.

ناامیدی، ترانه پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

جراحاتِ دفن شده ی دل

دلِ نازک| نیازمند عشق. هر نشان بر جان آن ، غیرقابل رویت و عمقی. اما,در نگاهی حساس، رنگ مِهر از چشم.

• نگاه آن ، بُرنده غم.
• روحی| آشفته از غم.

در محبت